Elian wyszedł ze szkoły. Był wściekły, ale nie na Natsuki, ale na siebie. Miał ochotę poderżnąć sobie gardło, albo uciec gdzieś i tam umrzeć, jednak pragnienie widzenia Sue było silniejsze. Nie mógł przestać o niej myśleć, chciał jej pomóc, gdyby tylko wiedział jak...
Kopnął małą bryłę lodu i skręcił w ścieżkę, która prowadziła do jeziora. Było mu zimno, cały drżał, ale nie obchodziło go to. Smutek oraz żal zwyciężyły nad strachem przed chorobą. Nie zależało mu już na niczym, z wyjątkiem Sue. To ona cały czas plątała się po jego głowie i nie dawała mu spokoju.
"Dlaczego? Natsuki, dlaczego?" - załkał w duszy, po czym zakrył twarz rękoma i usiadł pod najbliższym drzewem.
<Natsuki? Przez Ciebie Elian się załamał XD>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz