Od Toshiro cd. opowiadania Kate

Siedziałem pod drzewem i co chwilę zerkałem na dziewczynę. Zamknąłem oczy na dłuższą chwilkę, a kiedy je otworzyłem Kate zniknęła. Zauważyłem dziurę w lodzie. Cholera - pomyślałem i podbiegłem do niej. Zamoczyłem rękę w lodowatej wodzie (nic mu się nie stanie, ponieważ lód [Ciocia tłumaczy xd]). Poczułem coś przy moje ręce. Złapałem za to i wyciągnąłem szatynkę na powierzchnię.
-Coś ty zrobiła?! -warknąłem.
-Z-zimno -była blada, a jej usta przybrały blado-fioletowy kolor. Wziąłem ją na ręce i zabrałem do akademii. Zostawiłem ją pod opieką pielęgniarki.

*Kilka godzin później (albo: CHWILECZKĘ PÓŹNIEJ!)*

Wszedłem do gabinetu pielęgniarki. Kate siedziała i czytała.
-Mogę? -zapytałem.
-Cześć Shiro.
-Jak się czujesz?
-Dobrze! Czy widać po mnie, żebym czuła się źle?
-Nie, skądże znowu -uśmiechnąłem się lekko.
-Chciałabym ci podziękować, ponieważ gdyby nie ty to pewnie byłoby już po mnie.

<Koniec? A może nie (tum, tum, tuuum ;w;) Jak sądzisz Kate?>

Od Atasuke cd. opowiadania Helly

Anielica uśmiechała się do mnie. Mój wyraz twarzy zmienił się z zaskoczonej, uśmiechnąłem się półgębkiem. Hella otworzyła usta, aby coś dodać, lecz ja ją uprzedziłem.
- Całkiem nieźle, jak na anioła. - skomentowałem, zakładając ręce na klatce piersiowej, co wywołało szerszy uśmiech na twarzy białowłosej. Odruchowo spojrzałem na dłoń. Zapewne płomień musiał się zgasić, kiedy byłem nieświadomy.
- No wiesz... Każdy ma jakieś umiejętności. - puściła do mnie oczko. Hella nie była jednak tylko niepozornym aniołem. Musiała skrywać pewne tajemnice, które ja chciałem koniecznie poznać. Nie wiedziałem czemu tego pragnąłem. Z reguły nie interesowałem się innymi osobami.
- Racja. - zgodziłem się z nastolatką. Ruszyła wolno przed siebie. Delikatny materiał sukienki poruszał się z każdym krokiem. Dołączyłem do niej.
Przeszliśmy przed cały korytarz, dochodząc do starych drzwi. Ciekawiło mnie co jest za nimi. Hella spojrzała na mnie ukradkiem, uśmiechając się pod nosem. Położyła dłoń na klamce, otwierając drzwi. Przede mną ukazał się ogród. Piękne wierzby otulały to miejsce, chroniąc je przed wzrokiem niepożądanych. Pod jedną z nich stała ławka. Wokół rosły krzaki, zaś na nich czerwone i białe róże. Widok był zdumiewający.
- Pięknie tu. - powiedziałem, podziwiając ogród.
- Wiem. Czasami tu przychodzę. Tu mogę sobie przemyśleć niektóre sprawy. - mruknęła, wpatrzona w jedną z wierzb.
- To miejsce wydaje się na to idealne. - wyraziłem swoją opinię.
- I jest. - zaśmiała się. Wyglądało na to, że się trochę rozluźniła.
- A tak w ogóle... To skąd jesteś? - zapytałem po dłuższej chwili. Hella spojrzała na mnie.
- Sama nie wiem... Spadłam z nieba. Zapewne jestem stamtąd. - stwierdziła, spoglądając tęsknie na niebo. Podążyłem za jej wzrokiem. Widziałem księżyc w pełnej okazałości. Pełnia. Piękna chwila. - A ty?
- Z Piekieł. - odparłem.

< Hella? Co dalej? c: >

Od Scarlet cd. opowiadania Reiko

Siedziałam na krześle w poczekalni. Nerwowo przygryzałam wargi czekając aż Kate przyjdzie. Nagle wyszła dziewczyna. Zerwałam się na równe nogi i przyskoczyłam do niej.
- I jak się czuje? Wszystko będzie dobrze? Co z nim? Jak tam u niego? Czy się o mnie martwi? – wyrzuciłam z siebie jednym tchem.
- Spokojnie dziewczyno ja nie jestem lekarzem. – uśmiechnęłam się Meki łagodnie – Ma niegroźne rany, ale jeszcze pewien czas zostanie na oddziale. Tęskni za tobą. – powiedziała ściskając moją rękę.
- Chyba nie powinnam go teraz niepokoić… - szepnęłam niemrawo.
- Też tak myślę. Potrzebuje odpoczynku. Chodźmy na lekcje. – pociągnęła mnie za rękę.
***
Blisko południa następnego dnia zerwałam się z lekcji i popędziłam do szpitala. Otworzyłam drzwi do pokoju Reiko.
(Reiko? ^